Stanowisko Nr 1/2020/VIII
Okręgowej Rady Lekarskiej w Szczecinie
z dnia 22 stycznia 2020 r.

w przedmiocie projektu ustawy o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz niektórych innych ustaw

Okręgowa Rada Lekarska w Szczecinie, po przeanalizowaniu przekazanego do zaopiniowania projektu ustawy o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz niektórych innych ustaw, wyraża w pierwszej kolejności poparcie dla Apelu Nr 1/20/P-VIII Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 10 stycznia 2020 r. do Komisji Zdrowia o powołanie podkomisji do rozpatrzenia projektu nowelizacji ustawy o zawodach lekarza u lekarza dentysty. Zastosowanie takiego rozwiązania wydaje się niezbędne przede wszystkim ze względu na obszerność proponowanych zmian (projekt ustawy ma 137 stron), a także szczególną materię, która została poddana nowelizacji – ustawa ta jest bowiem jednym z aktów prawnych mających fundamentalne znaczenie dla funkcjonowania opieki zdrowotnej w Polsce.

Odnosząc się do poszczególnych zapisów projektowanego aktu prawnego Okręgowa Rada Lekarska w Szczecinie wskazuje co następuje.

1. art. 3 ust. 8 pkt 9) ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty (dalej jako: „u.z.l.”) – przepis przewiduje weryfikację uprawnień do dokonywania czynności za pomocą SMK osoby, która ukończyła co najmniej 10 semestrów z sześcioletnich jednolitych studiów magisterskich na kierunku lekarskim oraz osoby, która ukończyła co najmniej 8 semestrów z pięcioletnich jednolitych studiów magisterskich na kierunku lekarsko – dentystycznym, przez okręgową izbę lekarską właściwą ze względu na siedzibę uczelni prowadzącej kształcenie na kierunku lekarskim i lekarsko – dentystycznym, gdy tymczasem skoro mowa w tym zakresie o studentach, weryfikacji w tym zakresie winny dokonywać uczelnie medyczne, kształcące owe osoby;

2. art. 6 u.z.l. – pożądane byłoby pozostawienie uchylonego w nowelizacji ust. 10a, który przewiduje, iż w przypadku przyznania prawa wykonywania zawodu lekarza albo prawa wykonywania zawodu lekarza dentysty, o którym mowa w art. 5 ust. 7, art. 5f albo art. 7 ust. 2, w dokumencie „Prawo wykonywania zawodu lekarza” albo „Prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty” zamieszcza się odpowiednio informację o przyznaniu tego prawa w celu odbycia stażu podyplomowego na czas odbywania tego staży albo na czas określony niezbędny do odbycia stażu adaptacyjnego albo przystąpienia do testu umiejętności. W szczególności, że przedmiotowa regulacja nie została przewidziana w innych przepisach nowelizacji, zaś informacje, których owa zmiana legislacyjna dotyczy, mają istotne znaczenie z punktu widzenia weryfikacji uprawnień zawodowych lekarzy i lekarzy dentystów;

3. art. 6d ust. 11 pkt 1) u.z.l. – brakuje określenia w przepisie minimalnej kwoty wynagrodzenia członków Zespołów Egzaminacyjnych oraz Komisji, o której mowa w art. 6g ust. 2 (przepis przewiduje jedynie wynagrodzenie maksymalne);

4. art. 7 ust. 2a pkt 9) u.z.l. – warunek wskazany w tym punkcie w zakresie odpowiadania odbytego przez lekarza szkolenia specjalizacyjnego cyt.: „w istotnych elementach merytorycznych” programowi szkolenia specjalizacyjnego w RP jest niedookreślony i winien zostać doprecyzowany w zakresie pojęcia „istotne elementy”, jak również winien zostać wskazany podmiot, który o owym odpowiadaniu będzie decydował;

5. art. 9 ust. 1 u.z.l. – przepis przewidujący uprawnienie wskazanych w tym przepisie lekarzy nieposiadających prawa wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale posiadających to prawo w innym państwie, do prowadzenia teoretycznego i praktycznego nauczania zawodu lekarza lub brania udziału w konsylium lekarskim i wykonywania zabiegów, których potrzeba wynika z tego konsylium lub programu nauczania, jeżeli cyt.: „czynności te nie są powtarzane w sposób ciągły” zawiera pojęcie niedookreślone „czynności powtarzanych w sposób ciągłych”, co rodzi wątpliwości chociażby w kontekście wspomnianego w tym przepisie teoretycznego i praktycznego nauczania zawodu lekarza, które z zasady nie ma charakteru jednorazowego. Przepis wymaga zatem w tym zakresie stosownego doprecyzowania;

6. art. 9 ust. 2 u.z.l. – przepis przewidujący prawo lekarza/lekarza dentysty będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który posiada prawo do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, do tymczasowego i okazjonalnego wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty bez konieczności uzyskania prawa wykonywania zawodu lekarza albo prawa wykonywania zawodu lekarza dentysty albo bez konieczności uzyskania wpisu do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, winien również zawierać regulację, iż wykonywanie na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zawodu przez tego lekarza lub lekarza dentystę (w oparciu o w/w tryb), winno przebiegać w formach i na zasadach właściwych dla lekarzy/lekarzy dentystów polskich;

Nadto negatywnie należy ocenić wprowadzenie Naczelnej Rady Lekarskiej, w miejsce okręgowej izby lekarskiej właściwej ze względu na miejsce zamierzonego wykonywania zawodu, jako podmiotu do którego w/w lekarz/lekarz dentysta będzie składał pisemne oświadczenie o zamiarze tymczasowego i okazjonalnego wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty wraz z pozostałą dokumentacją. Przewidziana w tym zakresie zmiana podmiotowa zdaje się nie być podyktowana jakimikolwiek uzasadnionymi przyczynami, tym bardziej, iż to właściwa okręgowa izba lekarska (ust. 5) w dalszym ciągu byłaby zobowiązana do prowadzenia rejestru lekarzy tymczasowo i okazjonalnie wykonujących zawód. Taki sposób uregulowania trybu przedmiotowego postepowania stanowiłby de facto zagrożenie opóźnieniem wpisu do rejestru prowadzonego przez właściwą okręgową radę lekarską (mogłyby się zdarzyć duże rozbieżności czasowe między wskazaną przez lekarza w oświadczeniu datą rozpoczęcia wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty, a datą wpisu do rejestru), tym bardziej, że nie wiadomo, w jaki sposób właściwa okręgowa izba lekarska miałaby uzyskać informację o złożeniu przez tego lekarza lub lekarza dentystę pisemnego oświadczenie o zamiarze tymczasowego i okazjonalnego wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty wraz z pozostałą dokumentacją.

Nadto w odniesieniu do art. 9 ust. 2 pkt 1) i przewidzianej w nim treści pisemnego oświadczenia o zamiarze tymczasowego i okazjonalnego wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty, wskazać należy potrzebę jego korekty polegającej na usunięciu wyrażenia „jeżeli jest to możliwe”. Od informacji w przedmiocie miejsca wykonywania zawodu lekarza na terytorium RP zależy chociażby określenie przez właściwości okręgowej rady lekarskiej, która byłaby obowiązana do wpisu lekarza do rejestru lekarzy tymczasowo i okazjonalnie wykonujących zawód na terenie naszego kraju;

1. art. 9 ust. 7a u.z.l. – przepis przewiduje, że administratorem danych osobowych zawartych w rejestrze, o którym mowa w ust. 5, jest Naczelna Rada Lekarska, tymczasem w myśl art. 9 ust. 5 tejże ustawy, lekarz, lekarz dentysta, o którym mowa w ust. 2, z chwilą złożenia oświadczenia oraz dokumentów, o których mowa w ust. 2, zostaje wpisany do rejestru lekarzy tymczasowo i okazjonalnie wykonujących zawód prowadzonym przez właściwą okręgową radę lekarską. Powstaje zatem sprzeczność, na jakiej podstawie Naczelna Rada Lekarska ma być administratorem danych osobowych zawartych w rejestrze, który prowadzić ma inny podmiot;

2. art. 9 ust. 10 u.z.l. – wymogi, o których mowa w tym przepisie, winny być zidentyfikowane nie tylko jako określone w art. 22 ust. 3 – 3b i art. 25 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, ale również i jako wynikające z przepisów wykonawczych wydanych na podstawie w/w przepisów prawa;

3. art. 9 ust. 12 u.z.l. – przepis nie przewiduje w jakich sytuacjach Naczelna Rada Lekarska, a w jakich okręgowa rada lekarska będą mogły ocenić tymczasowy i okazjonalny charakter wykonywania zawodu, prowadząc do niejasności w tym zakresie i możliwych sporów kompetencyjnych z tego wynikających;

4. art. 9 ust. 14 u.z.l. – wyrażenie „rozdziału V” powinno się zastąpić wyrażeniem „rozdziału 5”;

5. art. 9 ust. 15 – zapis w dalszym ciągu przewiduje obowiązek składania dokumentów, o których mowa w ust. 2, okręgowej radzie lekarskie, podczas gdy ust. 2 w nowym, proponowanym brzmieniu przewiduje już obowiązek składania tychże dokumentów Naczelnej Radzie Lekarskiej – w tym zakresie zachodzi więc rozdźwięk pomiędzy podmiotami, do których dokumentacja powinna zostać złożona;

6. art. 15 ust. 3 pkt 3 oraz ust. 4 pkt 2 – proponujemy zmianę zapisu na:

art.15 ust 3 pkt 3) „szkolenia z transfuzjologii klinicznej, bezpieczeństwa pacjenta, profilaktyki, diagnostyki i terapii zakażeń, realizowanego w ramach stażu w dziedzinie chorób wewnętrznych; Wyjaśnienie: chodzi o szeroko rozumiane zakażenia, zwłaszcza te najczęstsze, bez podkreślania stos. rzadkich takich jak HIV czy HCV” oraz

Art. 15 ust. 4 pkt 2) szkolenia z transfuzjologii klinicznej, zakresu bezpieczeństwa pacjenta w tym profilaktyki, diagnostyki i terapii zakażeń w szczególności bakteriemii, zapalenia wsierdzia, zapalenia kości oraz zakażeń przenoszonych drogą parenteralną.

Wyrażamy stanowczy sprzeciw aby podkreślać jedynie istotność zakażeń HIV i HCV, które niewątpliwie stanowią problem ale jego waga jest minimalna w porównaniu z zakażeniami wywoływanymi przez np.: wilelolekooporne pałeczki Gram(-): CPE, czy inne drobnoustroje np. Clostidioides difficile. Szkolenie z profilaktyki zakażeń w ramach stażu w dziedzinie chorób wewnętrznych czy peridontologii nie ma merytorycznego uzasadnienia. To właśnie z oddziałów chorób wewnętrznych pochodzi blisko 50% ognisk epidemicznych zgłaszanych do Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Bezpieczeństwo pacjenta powinno stanowić dla pracownika ochrony zdrowia priorytet, tym bardziej profilaktyka zakażeń a więc przede wszystkim prawidłowe, bezpieczne dla pacjenta zachowanie personelu czyli: praca zgodnie z zasadą nic poniżej łokcia, prawidłowa higiena rąk - odpowiednio przygotowanych do pracy. Nieprzestrzeganie właściwej higieny rąk przez personel medyczny jest przyczyną zakażeń związanych z opieką zdrowotną i rozprzestrzeniania się szczepów wielolekoopornych. Ważne jest więc, aby szkolenia w zakresie: ”bezpieczeństwa pacjenta, w tym profilaktyki zakażeń” prowadzone były przez profesjonalistów w tej dziedzinie tj.: specjalistów w dziedzinie mikrobiologii lekarskiej, epidemiologii czy chorób zakaźnych. Ponadto w dalszym ciągu nie wskazano (poza AIDS i HCV- zakażenia wirusowe) że, należy szkolić lekarzy i lekarzy dentystów w zakresie diagnostyki i terapii zakażeń. Najwięcej zakażeń przeciwko którym istnieją- jeszcze skuteczne leki to zakażenia bakteryjne i to one stanowią istotny problem w codziennej praktyce lekarskiej. Zagadnienie dotyczy wszystkich lekarzy, ponieważ wszyscy w określonym dla swojej dziedziny zakresie leczą zakażenia i stosują antybiotyki.

1. art. 15b ust. 3 pkt 12) u.z.l. – przepis przewidujący uprawnienie lekarza stażysty do pełnienia dyżurów medycznych towarzyszących innemu lekarzowi, pełniącemu dyżur samodzielnie stanowi co do zasady pozytywną zmianę legislacyjną. Nie miej jednak przepis ten poddaje w wątpliwość możliwość dyżurowania przez lekarza stażystę w towarzystwie innego lekarza, niebędącego opiekunem lekarza stażysty. Znamienny będzie bowiem w tej sytuacji brak nadzoru, o którym mowa w art. 15b ust. 1, a nadto powstanie uzasadnione pytanie, kto (i na jakiej podstawie?!) ponosić będzie odpowiedzialność za działania lub zaniechania owego lekarza stażysty w trakcie rzeczonego dyżuru medycznego. Zastanawiające jest również jak w takiej sytuacji będzie miała być realizowana w trakcie dyżuru medycznego stała współpraca lekarza stażysty ze swoim opiekunem, o której to współpracy mowa w art. 15b ust. 5 pkt 2);

2. art. 15c ust. 8 pkt 1) u.z.l. – w zakresie odnoszącym się do przewidzenia w projekcie ustawy, iż szkolenie w ramach stażu podyplomowego z bezpieczeństwa pacjenta, w tym profilaktyki zakażeń, w szczególności HIV, diagnostyki i leczenia AIDS, diagnostyki i leczenia HCV, będzie miało zapewnić regionalne centrum krwiodawstwa i krwiolecznictwa, stanowi daleko idące ograniczenie co do możliwości wyboru podmiotów uprawnionych do przeprowadzania szkoleń w tym zakresie. Tym bardziej, że w praktyce owe szkolenia prowadzone są przez inne duże jednostki, nie zaś tylko przez regionalne centra krwiodawstwa i krwiolecznictwa;

3. art. 15c ust. 8 pkt 2) u.z.l. – przepis nakłada na okręgowe izby lekarskie obowiązek zapewnienia szkoleń w ramach stażu podyplomowego w zakresie komunikacji z pacjentem i zespołem terapeutycznym, oraz przeciwdziałania wypaleniu zawodowemu, orzecznictwa lekarskiego, prawa medycznego, w tym bioetyki oraz zdrowia publicznego, w sytuacji gdy na dzień dzisiejszy obowiązki w tym zakresie ciążą na innym podmiocie tj. marszałku województwa. W sytuacji zatem przewidzenie dodatkowych obowiązków dla okręgowych izb lekarskich w powyższym zakresie, w ustawie winny znaleźć się również informacje odnośnie wskazania źródeł finansowania umożliwiających realizację powyższego obowiązku;

4. art. 15d ust. 4 u.z.l. – przewidziane w tym przepisie informacje odnośnie publikacji naukowych i uczestnictwa w prowadzeniu działalności pożytku publicznego w sferze ochrony i promocji zdrowia winny wynikać z zaświadczenia wydawanego przez uczelnię medyczną. W przeciwnym bowiem razy nie będzie możliwości sprawnego ustalenia podstaw do podwyższenia średniej ocen uzyskanej w toku studiów o wartości wskazane w komentowanym przepisie;

5. art. 15e ust. 1 pkt 2) u.z.l. – w przepisie pominięto grupowe specjalistyczne praktyki lekarzy dentystów jako podmioty prowadzące staż podyplomowy;

6. art. 15k ust. 2 u.z.l. – przepis wskazuje jako jedyny dopuszczalny cel przetwarzania danych określonych w tym przepisie (np. dane dotyczące powodów i okresów absencji w pracy, informacji o trybie rozwiązania umowy o pracę, itd.) – finansowanie stażu podyplomowego, przedłużenie stażu podyplomowego i nadzór nad odbywaniem stażu podyplomowego, a tymczasem – z uwagi chociażby na odbywanie stażu podyplomowego na podstawie umowy o pracę – konieczne jest zastrzeżenie dopuszczalności przetwarzania omawianych danych także w celach ewidencyjnych związanych chociażby z prowadzeniem dokumentacji pracowniczej. Komentowany przepis powinien zatem dopuszczać również możliwość przetwarzania danych w sytuacjach przewidzianych w odrębnych przepisach prawa;

7. art. 16 ust. 7 u.z.l. – przewidziana w przepisie możliwość uznania dorobku naukowego i zawodowego lekarza, o którym mowa w ust. 4 – 6 za równoważny ze zrealizowaniem przez niego w części albo w całości szczegółowego programu modułu specjalistycznego albo jednolitego nie zawiera określa jakichkolwiek kryterium, w oparciu o które owe uznanie będzie następować (decyzja będzie miała charakter uznaniowy). Powyższe rodzić będzie zatem wątpliwości co do jednakowego traktowania wszystkich zainteresowanych lekarzy;

8. art. 16f ust. 3 pkt 3) u.z.l. – przepis w zakresie przewidującym, iż program specjalizacji zawiera okres trwania szkolenia specjalizacyjnego, z uwzględnieniem zakresu i co najmniej okresu 6 miesięcy szkolenia specjalizacyjnego odbywanego w szpitalu pierwszego i drugiego stopnia podstawowego poziomu zabezpieczenia zdrowotnego, stanowi realne zagrożenie niemożliwości wykonania tego zadania z powodu braku wystarczającej ilości miejsc szkoleniowych w szpitalach pierwszego i drugiego stopnia podstawowego poziomu zabezpieczenia zdrowotnego. Wskazana jest zatem jest modyfikacja lub uchylenie;

9. art. 16h ust. 2 pkt 4) u.z.l. - dostrzega się potrzebę zachowania możliwości realizacji specjalizacji w trybie pozarezydenckim również w ramach wolontariatu, co z kolei w kontekście brzmienia omawianego przepisu projektu ustawy będzie wątpliwe. Wskazane jest zatem pozostawienie regulacji prawnych obowiązujących w tym zakresie w dotychczasowym brzmieniu;

10. art. 16h ust. 10 i 11 u.z.l. – projekt nowelizujący ustawę przewiduje dodanie w art. 16h ust. 10 – 12, gdy tymczasem obecne brzmienie przepisów ustawy przewiduje już regulację art. 16h ust. 10 i 11, w związku z czym nie wiadomo jaka jest korelacja zapisów ustawy i projektu ustawy, jak również co się stanie z przepisami, które obecnie zawierają się w przepisach art. 16h ust. 10 i 11 – powyższe wymaga zatem skorygowania zapisów projektu ustawy nowelizacyjnej;

11. art. 16h ust. 12 u.z.l. – przepis wskazuje jako jedyny dopuszczalny cel przetwarzania danych określonych w tym przepisie (np. dane dotyczące powodów i okresów absencji w pracy, informacji o trybie rozwiązania umowy o pracę, itd.) – finansowanie szkolenia specjalizacyjnego, przedłużenie szkolenia specjalizacyjnego i nadzór nad odbywaniem szkolenia specjalizacyjnego, a tymczasem – z uwagi chociażby na odbywanie szkolenia specjalizacyjnego w ramach rezydentury na podstawie umowy o pracę – konieczne jest zastrzeżenie dopuszczalności przetwarzania omawianych danych także w celach ewidencyjnych związanych chociażby z prowadzeniem dokumentacji pracowniczej. Komentowany przepis powinien zatem dopuszczać również możliwość przetwarzania danych w sytuacjach przewidzianych w odrębnych przepisach prawa;

12. art. 16i ust. 1c u.z.l. – przepis przewiduje, ze lekarz odbywający szkolenie specjalizacyjne, który korzysta z uprawnienia do nie wyrażenia zgody na pełnienie samodzielnych dyżurów medycznych (w sytuacjach i na okres wskazany w tym przepisie) nie może pełnić samodzielnych dyżurów medycznych również w innych podmiotach leczniczych niż podmiot, w którym odbywa szkolenie specjalizacyjne. Wprowadzenie tego przepisu doprowadzić może jednak do zakłóceń w działalności podstawowej opieki zdrowotnej. Zasadnym byłoby wyłączenie spod zakresu zastosowania tego przepisu podstawowej opieki zdrowotnej;

13. art. 16i ust. 11 u.z.l. – przepis przewiduje, że różnicę wynagrodzenia między kosztem pełnienia dyżurów medycznych przez lekarza odbywającego szkolenie specjalizacyjne w trybie rezydentury i środkami finansowymi przekazanymi przez ministra właściwego do spraw zdrowia pokrywa podmiot leczniczy, w którym lekarz odbył dyżur medyczny. Tymczasem wskazane byłoby przekazywanie na ten cel środków przez Ministerstwo Zdrowia. Ministerstwo winno przekazywać ilość środków niezbędnych dla kształcenia lekarzy i lekarzy dentystów w tym środki na pełnienie dyżurów medycznych. Przekazywane środki powinny w pełni pokrywać koszty kształcenia lekarzy i lekarzy dentystów w trakcie kształcenia specjalizacyjnego ponoszone przez podmiot kształcący;

14. art. 16m ust. 6 u.z.l. – przepis przewiduje regulację, zgodnie z którą kierownik specjalizacji niezwłocznie aktualizuje szczegółowy plan szkolenia w przypadku braku możliwości realizacji poszczególnych elementów szkolenia w uprzednio ustalonych terminach. Przepisy powinny przy tym umożliwiać również możliwość dokonywania aktualizacji planu szkolenia w przypadku zmiany miejsca odbywania kursów i staży kierunkowych, co proponowane brzmienie przepisu uniemożliwia;

15. art. 18 ust. 5 u.z.l. – przepis, w zakresie w jakim przyznaje 6 dni płatnych na samokształcenie lekarzowi i lekarzowi dentyście zatrudnionemu w ramach umowy o pracę, który nie realizuje w danym roku kalendarzowym szkolenia specjalizacyjnego, dyskryminuje tych lekarzy i lekarzy dentystów, którzy wykonują zawód na innej niż umowa o pracę podstawie prawnej (dotyczy lekarzy zatrudnionych na kontraktach, wykonujących zawód w ramach działalności gospodarczej np. na podstawie umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia);

16. art. 18 ust. 6 u.z.l. – przepis przewidujący obowiązek powiadamiania przez okręgową radę lekarską, za pomocą SMK, lekarza o braku dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego, stanowi nadmierne obciążenie dla samorządu lekarskiego biorąc pod uwagę dużą ilość członków okręgowych izb lekarskich. W szczególności w kontekście rozwiązania przyjętego w ust. 2 tego przepisu, a mianowicie potwierdzania za pomocą SMK przez okręgową radę lekarską dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów, a które to rozwiązanie uznać należy za wystarczające. Nadto należy zwrócić uwagę, iż nie każdy lekarz/lekarz dentysta ma dziś konto w SMK;

17. art. 19 ust. 1 pkt 1) u.z.l. – nowelizacja przedmiotowego przepisu prawa przewiduje niekorzystne ograniczenie (zawężenie) kręgu podmiotów uprawnionych do prowadzenia szkoleń bez wpisu do rejestru podmiotów prowadzących ustawiczny rozwój zawodowy lekarzy i lekarzy dentystów;

18. art. 19 ust. 1 pkt 3) u.z.l. – w ustawie brakuje przepisu przejściowego, z którego wynikałoby, że rejestr podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe lekarzy i lekarzy dentystów (nazwa według stanu obowiązującego na dzień dzisiejszy) staje się rejestrem podmiotów prowadzących ustawiczny rozwój zawodowy lekarzy i lekarzy dentystów, o którym mowa w komentowanym przepisie;

19. art. 19 ust. 4 u.z.l. – przepis przewidujący obowiązek przekazywania okręgowej radzie lekarskiej przez podmioty prowadzące ustawiczny rozwój zawodowy lekarzy i lekarzy dentystów informacji o dopełnieniu przez lekarza obowiązku ustawicznego rozwoju zawodowego, nie wskazuje jakie konkretnie dane będą w tym zakresie przewidywane. Określenie zakresu przedmiotowego owych informacji winno nastąpić na szczeblu ustawowym;

20. art. 19 ust. 5 u.z.l. – przepis przewiduje obowiązek po stronie lekarza niezwłocznego przekazywania okręgowej radzie lekarskiej informacji o zrealizowanym obowiązku ustawicznego rozwoju zawodowego w przypadku dopełnienia przez lekarza obowiązku ustawicznego rozwoju zawodowego w formie innej niż przy udziale podmiotów, o których mowa w art. 19 ust. 1, w związku z czym powstaje wątpliwość czy lekarz ten będzie zobowiązany w takim przypadku na bieżąco zgłaszać okręgowej radzie lekarskiej informacje o realizacji przedmiotowego obowiązku, czy może po zakończeniu jakiegoś okresu, w czasie którego ma zebrać określoną liczbę punktów. Przy przyjęciu zaś pierwszego rozwiązania, powstaje wątpliwość kiedy okręgowa rada lekarska realizuje obowiązek przewidziany w art. 18 ust. 2 i 6. Kwestie te wymagają zatem doprecyzowania na szczeblu ustawowym;

21. art. 19j u.z.l. – przepis nie wskazuje w czyjej gestii leży monitorowanie ustawicznego rozwoju zawodowego. Przepis wymaga zatem doprecyzowania w tym zakresie;

22. art. 29 ust. 4 u.z.l. – przepis zawęża krąg osób mogących zostać powołanymi do składu komisji bioetycznej na skutek przewidzenia, iż osoby te oprócz posiadania wysokiego autorytetu moralnego i wysokich kwalifikacji specjalistycznych muszą dodatkowo posiadać znaczące doświadczenie w sprawach z zakresu eksperymentów medycznych. Cecha ta mogłaby natomiast być co najwyżej pożądana, aby nie zawężać znacząco kręgu osób uprawnionych;

23. art. 29 ust. 6 u.z.l. – zawarte w tym przepisie wyrażenie cyt.: „o których mowa w ust. 1.” winno być zastąpione wyrażeniem cyt.: „o których mowa w ust. 2.”, z uwagi na omyłkę w odesłaniu do właściwych przepisów ustawy;

24. art. 29 ust. 21 u.z.l. – przepis wskazujący zasady przechowywania dokumentacji eksperymentu medycznego oraz materiałów z posiedzeń komisji bioetycznej i Odwoławczej Komisji Bioetycznej przewiduje również 20 – letni okres przechowywania w/w dokumentacji (liczony od końca roku kalendarzowego, w którym została wydana ostateczna uchwała w sprawie wydania opinii), gdy tymczasem w myśl art. 37r ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 499 komisja bioetyczna przechowuje dokumentację dotyczącą badania klinicznego przez okres 5 lat od początku roku kalendarzowego następującego po roku, w którym zakończono badanie kliniczne. W zakresie więc odnoszącym się do okresu przechowywania dokumentacji dotyczącej badania klinicznego, wskazane wyżej regulacje przewidują dwa odmienne okresy przechowywania tejże dokumentacji, co winno zostać skorygowane;

25. art. 53 u.z.l. – ze stanowczym sprzeciwem spotkać się musi zaproponowana w projekcie ustawy obecność tego przepisu, jak również jego zmienione brzmienie. W szczególności stanowczy sprzeciw budzi brak w w/w projekcie ustawy zmiany tego przepisu w zakresie zaproponowanym uchwałą Naczelnej Rady Lekarskiej nr 16/19/VIII z dnia 22 marca 2019 r., która to uchwała dotyczyła podnoszonej od wielu już lat kwestii dopuszczalności zatrudniania lekarzy w ramach indywidualnych lub grupowych praktyk lekarskich. Zaproponowana przez Naczelną Radę Lekarską zmiana legislacyjna prostowałaby wiele błędów i sprzeczności, jakie występują w obecnym brzmieniu tego przepisu. Postulowane poszerzenie zakresu możliwego zatrudnienia lekarza, lekarza dentysty o sytuacje: odbywania szkolenia specjalizacyjnego o możliwość zatrudnienia w przypadku stażu kierunkowego, udzielania w praktyce określonego świadczenia zdrowotnego, tytułem zastępstwa podczas choroby lekarza prowadzącego praktykę, oraz jednego lekarza, lekarza dentystę z tytułu stałej współpracy, stanowiło konsensus wypracowany przez Naczelną Radę Lekarską. Tymczasem nie dość, że proponowane przez samorząd zawodowy lekarzy i lekarzy dentystów brzmienie tego przepisu nie zostało uwzględnione, przewidziana w komentowanym projekcie ustawy treść tego przepisu stanowi jeszcze większe zawężenie możliwości zatrudnienia przez lekarza/lekarza dentystę inne lekarza lub lekarza dentysty. W obecnie obowiązującym bowiem brzmieniu art. 53 ust. 2 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, lekarz, lekarz dentysta wykonujący indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską lub grupową praktykę lekarską lub grupową specjalistyczną praktykę lekarską, w sytuacjach w przepisie określonych, może zatrudnić lekarza, lekarza dentystę w celu odbywania przez niego stażu podyplomowego, szkolenia specjalizacyjnego lub szkolenia w celu uzyskania umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonego świadczenia zdrowotnego. Przewidziane zaś w projekcie ustawy brzmienie art. 53 ustawy zakłada pozbawienie w/w lekarzy i lekarzy dentystów możliwości zatrudnienia innych lekarzy i lekarzy dentystów w celu szkolenia w celu uzyskania umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonego świadczenia zdrowotnego. Poza tym przepis wyklucza w ogóle grupowe specjalistyczne praktyki lekarskie z możliwości zatrudnienia lekarza/lekarza dentysty w celu odbycia przez niego stażu podyplomowego lub szkolenia specjalizacyjnego. Powyższe, jako stanowiące istotne i niczym nieuzasadnione ograniczenie możliwości wykonywania zawodu lekarza i lekarzy dentysty oraz prowadzenia w tym zakresie działalności leczniczej, budzi stanowczy sprzeciw i wymaga zmian legislacyjnych w zakresie zaproponowanym chociażby przez Naczelną Radę Lekarską;

26. w zakresie zmiany przepisów ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich negatywnie należy ocenić brak wprowadzenia do projektowanej ustawy zmiany brzmienia przepisu art. 113 w zakresie dotyczącym wprowadzenia regulacji przewidującej umorzenie postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej w sytuacji postępowania mediacyjnego zakończonego ugodą (na dzień dzisiejszy, w momencie prowadzenia postępowania mediacyjnego na etapie postępowania wyjaśniającego, rzecznik odpowiedzialności zawodowej nie ma prawa do umorzenia postępowania w sytuacji zakończenia postępowania mediacyjnego ugodą);